|
|
 | |
(2.3.2004)
Wij gaan een kleine wijziging aanbrengen in deze website. Ik denk dat je wat
meer algemeen nieuws over de kinderen zult waarderen, en nieuws over de
aktiviteiten van kinderen en staf.
Ik heb verontrustend nieuw uit de maand maart .
Ik denk dat de gebeurtenissen
rond Aswoensdag de vastentijd weergeven die onze "ondeugden" gaan
meemaken. Op vastenavond ontdekten wij dat veel van onze kinderen een
kwaadaardige vorm van TB hebben en we moesten de gezonde kinderen scheiden van
de zieke; de zieke kinderen gaan twee maanden in afzondering. Dit betekende
het vervoer van 16 kinderen met AIDS naar het "house of hope". Deze
kinderen zijn al begonnen aan hun TB medicatie en van de 16 krijgen er 10
dagelijks een injectie met streptomycine gedurende 40 dagen. Ze zullen
binnenkort gevoelige zitvlakken hebbenâ?¦.
Maar ook in de baby-afdeling zijn 8 van de 13 hummeltjes in afzondering
geplaatst. Wij kunnen ze niet meer kwijt in het "house of hope" maar een
van onze huismoeders heeft een net afgebouwd huis. Het is een mooi huis en ze
heeft haar laatste bath er aan besteed. Ze heeft geen geld meer voor
inventaris dus wij zijn op jacht gegaan naar een kooktoestel, koelkast,
ventilators en een wasmachine, plus ontelbare andere dingen die nodig zijn
(vooral papieren borden, plastic keukengerei, pampers en speelgoed). Ik gaf ze
mijn magnetron en mixer. Ik kon een goedkope TV kopen en probeer een dvd
speler te krijgen. Ik heb nog een bas-box in mijn huis in Pai Si Tong zodat
die krielen met een CD kunnen dansen op hun favoriete muziek. God zij dank dat
moeder ons dat huis laat gebruiken.
Als wij kinderen in afzondering moeten plaatsen voelen de gezonde kinderen
zich alleen en worden ongerust. En voor de kinderen die verplaatst zijn naar
hun "hotel huis" betekent dit dat ze opnieuw bruusk uit hun vertrouwde
omgeving zijn weggehaald en ik zag een van de nieuwe kinderen, de 5 jaar oude
Paew, aan de poort van het "house of hope" staan met een verslagen en
angstige blik in haar ogen. Ik laadde bedden, kleren en speelgoed uit mijn
pickup en de opeengepakte groep van 16 kinderen keek mij somber aan. Onze
vrouwelijke staf is overbelast; de bezetting is nu te zeer gespreid. En voor
een paar dagen, het is triest maar waar, had niemand van ons volwassenen tijd
om deze schelmen te vertroetelen en te troosten. God zij dank kwamen enkele
omas uit Pai Si Tong direct naar ons toe. Die werden op hun beurt
opgeschrikt toen ze mondkapjes opkregen voordat ze naar de kinderen mochten.
Zestig dagen in afzondering is lang voor kinderen.
Gisteren kreeg de hele staf een TB test. Als iemand van de staf in aanraking
is geweest met TB gaat hun hele familie naar het TB ziekenhuis voor controle.
Ook de oudere meisjes van het Vienchuk weeshuis, die in het weekend helpen in
Sarnelli, krijgen een test. Laten we bidden dat alle tests negatief
uitvallen.
Over een week of drie zal het nieuwe meisjes slaaphuis af zijn en zal de
babyroom gereed zijn voor de peuters. De room heet St. Michael, naar de
parochie in Wheaton, Illinois, dat geld doneerde voor de bouw. Ik bouw ook een
"kantine" met horren van binnen. De hoeveelheid vliegen is enorm. Soms
lijken na het eten de borden net als kinderen in Afrika bedekt met vliegen
zoals je die op films ziet.
Zeg een gebedje voor ons allen op. De overheid zal de TB medicatie verstrekken
al heb ik moeten betalen voor de eerste partij. Ik had zelf een week griep en
begon medelijden met mezelf te krijgen maar realiseerde dat deze kinderen mij
meer leren over berusting, lijden en volhouden dan ik mijzelf kan aanleren.
Ik dank je allen zeer.
Father Mike Shea
|
|
 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
